Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), önümüzdeki beş yıl içinde eğitimde planlanan hedeflere ilişkin olarak hazırlanan 2019-2023 Stratejik Planı’nı yayınladı.

MEB’in önümüzdeki 5 yıl için öngördüğü hedefler belirlenirken ‘Zayıf yönler’ maddeler olarak şu hususların öne çıktığı dikkat çekiyor:

• Ortaöğretimde okul türü kontenjanlarının öğrenci ve veli talepleri ile uyumsuzluğu,
• Hayat boyu öğrenme kapsamındaki faaliyetlere ilişkin farkındalık düzeyinin düşük olması,
• Özel eğitime ihtiyacı olan bireylerin tespitine yönelik etkili bir tarama ve tanılama sisteminin yetersizliği,
• Zorunlu eğitimden ayrılmaların önlenmesine ilişkin etkili bir izleme ve önleme mekanizmasının olmaması,
• Eğitim ve öğretim analizi sonucu bölgesel farklılıkların bulunması,
• Okul ve kurumlarda güvenlik, sağlık ve hijyen koşullarının yeterli olmaması,
• Bilimsel, kültürel, sanatsal ve sportif faaliyetlere katılımın düşük olması,
• Haftalık ders saatlerinin ve zorunlu derslerin öğrencilerin gelişim düzeylerine uygunluğuna ilişkin sorunların olması,
• Yabancı dil eğitiminin tür ve ihtiyaca göre belirlenmemiş olması,
• Ücretli öğretmen uygulaması,
• Bakanlığın bazı birimleri arasındaki yetki ve sorumluluk çakışması,
• Kariyer ve liyakate dayalı atama ve görevde yükselme sisteminin istenilen düzeyde olmaması
• İlköğretimde çocukların düşünsel, duygusal ve fiziksel becerilerini geliştirecek ortamların istenilen düzeyde olmaması,
• Seçmeli derslerin öğrencilerin ilgi ve yeteneklerinden çok öğretmen durumuna göre belirlenmesi,
• Açık liselerdeki zorunlu eğitim çağındaki öğrenci sayısının artması,
• Teftiş ve kurumsal rehberlik süreçlerinin yeterince ayrışmaması,
• Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesine yönelik sistemin yeterli olmaması,
• Çalışanların motivasyon ve örgütsel bağlılık düzeylerinin düşük olması ve ödül-ceza sisteminin yetersizliği,
• İnsan kaynaklarının/entelektüel sermayenin niteliği ve yeterliliğinin istenilen düzeyde olmaması,
• Yönetim süreçlerinde iletişimin dikey yönlü olması,
• Örgütsel öğrenme, bilgi paylaşımı ve birimler arası koordinasyon düzeyinin düşük olması,
• Paydaş Yönetim Stratejisi bulunmaması ve uygulama düzeyinin yetersizliği,
• Veri, bilgi ve belge arşivleme ile bilgi yönetimi sisteminin yetersiz olması,
• Öğretmenlerin bazı bölgelerde daha uzun süreli çalışmasını sağlayacak teşvik edici mekanizmaların kurulmamış olması,
• Derslik başına düşen öğrenci sayısında bölgesel farklılıklar ve ikili eğitim uygulamalarının olması,
• Veriye dayalı politika geliştirme ve bütünleşik bir veri sisteminin istenilen düzeyde olmaması,
• Mesleki ve teknik eğitimde ölçme değerlendirme sisteminin modüler eğitime (öğrenme çıktılarına) yönelik olmaması,
• Öğretmenler için motive edici bir kariyer sisteminin olmaması,
• Bireylerin özelliklerini ön plana çıkaran öğretim programlarının yeterlilik düzeyinin düşüklüğü,
• Sözleşmeli ve kadrolu öğretmen grupları arasındaki özlük farkları,
• Yetkilerin merkezde toplanmış olması ve taşra teşkilatının yetki sınırlılığı,
• Ölçme ve değerlendirme sisteminin yetersiz olması.