Özellikle ortaöğretim kurumlarına devam eden gençlerin ve onlara eğitim verme çabasında olan eğitimcilerin karşılaştıkları sorunlar bazen içinden çıkılmaz bir hal alabiliyor.

Farklı okullardan gelen farklı seviyede öğrencilere aynı programı uygulamak, herkesten aynı ilgi ve başarıyı beklemek gerçekçilikten ne kadar da uzak.
Bunu kim bekliyor?

Öğretmen mi?

Okul idaresi mi?

Aslında ikisi de değil.

Hadi her zaman yaptığımız gibi yapalım ve suçu yine eğitim sistemine atalım.
Eğitim sistemimiz çocuklarımızdan sayısal başarı beklemek üzerine kurulu.
Bize, eğitimcilere de sistemin bu çarkına çomak sokmadan gerekeni yapmak düşüyor.

Hedef bütün soruları çözmek, hedef tam öğrenme, hedef Bloom.

Sonuç: Booom.Karakter, Kişilik, Değer,Sabır,Saygı,Özgüven,Kişilik, Yardımseverlik,Anlayış,Diğerkâmlık…

Hak getire
Dersaneleri kapattık
İyi de ettik.
Ama okulları dersaneye dönüştürmekten kurtulamadık.

Bir kısmı yukarıda sayılan değerlerin ne kadarı Temel Liselerin umurunda?

Hani çocuklar tostla test arasına sıkıştırılmayacaktı.

Lise eğitimini üç yıldan dört yıla çıkardık.

Bunu da iyi ettik.

Bu sefer çocuklar boş kalmasın diye, mevcut durumdaki aşırı yük yetmezmiş gibi yine ders yine kazanım ekledik.
Peki, nereye kadar?

Madem okullar dersanelerin bıraktığı boşluğu dolduracak bari son sınıfı sınava hazırlık için bir aşama olarak değerlendirelim.
Başkanımız Sayın Erdoğan ‘Gençlerimiz 140 kelimeyle konuşuyor’, haklıdır.

Gençlerimizin kaç kelimeyle yazdığını bilen var mı?

Eğitim sistemi acilen, yeniden, topyekün, -palyatif, geçici, kaçak yaklaşımlardan uzak- çağa uygun, geçmişle barışık, ufku açık, değer odaklı olarak düzenlenmeli.

Önümüzdeki ilk sınavda bütün öğrencilerimizin soruların tamamını doğru çözdüğünü kabul edelim.
Ne kazanacağız?