Bir musibet bin nasihatten evladır, der atalarımız.

Sadece atalarımız mı?

Elbette hayır!

Hala günlük hayatta karşılaştığımız olay ve durumlar bize bu atalar sözünü kullanma konusunda imkanlar sunuyor, zemin hazırlıyor.

Son bir yıldır içinde bulunduğumuz salgın süreci bütün insanlık için koca bir musibet.

Öyle ki;

Geçmişin muhasebesini yapmak,

Geleceğe daha dikkatli bakmak,

Adımlarımızı atarken,

Bazı kararlarımızı verirken bir kere daha düşünmemizi gerektiriyor.

Bu musibet sonrasında bazı hususları daha iyi anlamamız gerektiğini düşünüyorum.

Ben aklıma gelenleri paylaşayım siz de katıldıklarınızı onaylayın, katılmadıklarınıza farklı bakış açılarıyla alternatifler üretin.

Bu salgınla temizliğin sandığımızdan daha önemli olduğunu,

Maskenin sadece banka soygunlarında kullanılacak bir aksesuar olmadığını,

Sosyal ilişkilerimizdeki mesafenin bir sınırı olması gerektiğini,

Koca koca okul binalarının;

öğrenciler,

öğretmenler,

akademisyenler ve eğitim çalışanları olmadan bir anlam taşımadığını,

Öğrenmenin sadece okullarda gerçekleşecek bir faaliyet olmadığını,

Bir dersin kırk dakika olması gerektiği inancının anayasanın değişmez maddelerinden biri olmadığını,

EBA ya da diğer kanallarda ders anlatan eğitimcilerin seçiminde sadece bilgiye değil, sunum becerisine de dikkat edilmesi gerektiğini,

Okula devamın metazori kurallara bağlanmasının gereksizliğini,

Çok büyük ve kalabalık olanlara değil daha küçük ve alana yayılmış okullarına gerek olduğunu,

Köylerdeki kırsal ve doğal hayatın böylesi salgın durumlarında bir nevi sigorta işlevi gördüğünü,

Şehir hayatıyla sahip olduğumuzu sandığımız imkânların umduğumuz kadar da sınırsız olmadığını,

Kurallara uymadığımızda başımıza nelerin gelebileceğini,

Dünyanın neresinde olursa olsun insanlığın ektiğini er ya da geç biçtiğini,

Sınırlı sayıda bir grubun ektiğini bütün insanlığın biçtiğini…