Gençlik nereye gidiyor? Çok sık karşılaşılan en güncel sorulardan biride bu. Gençlik nereye gidiyor? Cevap veriyorum: odasına gidiyor. Tutun kapıları. Gitmesinler.

Anlatacaklarım var. Ne anlatabilirim ki? Güya onlarla iletişim kurmak için takip ettiğim gündem akşamdan sabaha değişiyor. Ne ben tam öğreniyorum ne de öğrendiğim kadarını onlarla paylaşabiliyorum. Çünkü küçük hanımefendileri ve beyefendileri bulamıyorum. Odalarındadırlar. Benim ulaşamadığım, benim yetiştiremediğim, benim dokunamadığım çocuklarıma kimler ulaşıyor, onları kimler yetiştiriyor ve kim dokunuyor çocuklarımıza?

Sanırım tehlikenin farkında değiliz hala? Yanımızdan usulca sıyrılıp sığındıkları odalarında kim bilir nelerle meşgul oluyorlar? Binlerce, milyonlarca üyesi olan sosyal medya kanallarında kalabalıkların arasında yapayalnız olduklarını fark edemiyorlar. Asla gerçek mutluluğu bulamadıkları bu ortamda herkesin rol yaptığını, oyun oynandığını, onların da kendileri gibi rol yaptığını hissedip avunuyorlar. Herkesin konuştuğu ama hiç kimsenin gerçek olmadığı bir ortamda, yapayalnız bir odada. Kuyuya atılmış gibi.

Evet kuyuya atılmış gibi. Ve kurtarılmayı bekliyorlar.   

Peki bizi kim kurtaracak? Cevap veriyorum: çocuklarla aramızda kuracağımız bağ. Televizyondan, telefondan, bilgisayardan önce biz kendimizi kurtaralım. Sessizce bir köşede bekleyen oğul ve kızlar belki de usulca, bize fark edilmek istercesine çırpına çırpına  kuyusuna yuvarlanıyor. Babam bana sarılmayalı ne kadar oldu acaba? Diye soruyor mu kendi kendine? Ya da anneme içimi dökmeyeli? Boş bırakılan eller; içi gerçek sevgiyle doldurulmayan kalpler…bizi terk edip giderken, düşerken kuyularına belki de bizi kendi kuyumuzda bıraktılar. Aslında yapayalnız bırakılan bizleri, kurtarılmayı bekleyen bizleri… belki salon da bizim kuyumuzdu. Salon kuyusundan genç odası kuyusuna. Kimmiş kurtarılmayı bekleyen? Hani demiştim ya boş bırakılan eller, doldurulamayan kalpler. Uzatın elinizi. Tutsun çocuk. Girin içine kalbin. Kalp içinde kalp.

Sözün özü çocukları odalarına hapseden biziz. Ve asıl biz kendi kuyumuzda, salonumuzda yapayalnız kaldık.

İşte tam burada Genç Odasının milli güvenlik sorunu olduğu konusu devreye giriyor. Dilimizi, kültürümüzü, atamızı anlatamadığımız, komşumuzu, cenazeyi, düğünü, masalı, destanı, isim şehir hayvanı ( bu mesele çok önemli ) bilmeyen bir gençlik. Karşılıklı, güle eğlene geçirilen geceleri bilmeyen bir gençlik. Aktarılamayan kültür.  Köksüz, ailesiz, sevgisiz, yalnız bir gençlik. İşte bu gençlik milli güvenlik sorunudur.

Genç Odası meselesi MGK’da ( Milli Güvenlik Kurulu ) konuşulsun.