İstisnasız her insan, doğru ya da yanlış ama sonuçta mutlaka kendi tercihlerinin ürünü, eseri ya da kurbanıdır. Eşrefe giden çizgi ile esfele giden yolun netleşmesi için tercihlerimizin imtihanımızın yanıtlanış şekli olduğunu gözler önüne seren şu misalin mahiyetini kavramalıyız.

İşte Zeyd b. Harise (ra)…

Mekke panayırında köle olarak satılan Zeyd, en son Resulullah’ın mahiyetindedir. Zeyd’in babası Harise ve ailesi onu bulmak için diyar diyar dolaşıp iz sürmektedirler. Nihayetinde Mekke’de Hz Muhammed’in yanında olduğunu öğrenirler. Oğullarını satın almak için Efendimize başvururlar. Aldıkları cevap ailesi için kelimenin tam anlamıyla müjdeydi:

‘’Zeyd’i çağırın ve muhayyer bırakın. Eğer sizi tercih ederse fidyesiz olarak sizindir. Fakat beni tercih ederse vallahi ben, beni tercih edeni fidye karşılığı verecek değilim.’’

 İşte çağları aşan adalet timsali… Merhamet abidesi… En güzel örnek ve önder…

Zeyd çağrılır; ailesini tanımıştır. Resulullah (sav):

‘’İstiyorsan baban ve ailenle kavmine dönebilirsin, dilersen yanımda kalırsın.’’

Zeyd b. Harise’nin cevabı kesin ve net:

‘’ Ben, seni hiç kimseye tercih edecek değilim. Babam da sensin, ailem de sensin.’’

Günümüzde her birimiz benzer muhayyerliklerle karşı karşıya olduğumuzun farkında mıyız? Soruyu şöyle birkaç değişik şekilde soralım: Peygamber Efendimizin azatlı kölesi Zeyd’in yerinde biz olsaydık tercihimiz nasıl olurdu? Yaşam tarzımız, hayat algımızla onun hanesinde kendimize yer bulabilir miydik?

Artık bize düşen bu misalden hareketle kendi tercihlerimizi sorgulamak değil midir? Tercihlerimizle ashabın tercihleri arasında bir paralellik görebiliyor muyuz?

 Vahyin önceledikleri ve Resulün öncelikleriyle bir mutabakat halinde miyiz? O’nun (sav) ve ashabının örnekliğini güncelleyebildik mi?

Tercihlerimizde belirleyici olan kitapla barışık Nebi ile tanışık bütüncül bir İslam mı, yoksa çürümüş ve çürümeye mahkûm komünizm, sosyalizm, kapitalizm ya da modernizm mi?

Resulullah hayatımızın ne kadar içinde? O’na (sav) tabi ve talip miyiz? Kendimizi O’nun şaşmaz ve değişmez kriteriyle değerlendirelim.

Peygamber Efendimiz (sav) buyuruyor:

‘’Sizden biri beni babasından, evladından ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe (tercih etmedikçe) hakiki manada iman etmiş sayılmaz.’’