Bunalımlı, belirsiz ve bağımlı siyasi senelerin yakın siyasi tarihimize sindiği dönemler…

Uzun ömrü, renkli kişiliği, hazır cevaplığı ve sürekli muhalefet anlayışıyla Türkiye siyasetinde iz bırakmış bir siyasetçi Osman Bölükbaşı…

Seçimlerde Kırşehir’in nerdeyse bütün oylarını alınca üç yıl ilçe kalacaktı, bu şehir. Milletvekili yeminini Ankara Merkez Cezaevi 10. Koğuşunda mahkûmların önünde yaptığını da hatırlatmak gerek.

Aslında anlatacağım olay şöyle:

Osman Bölükbaşı’nın Millet Partisi mecliste. Bu partiye mensup bir milletvekili kürsüde Süleyman Demirel’e ve eşi Nazmiye Hanım’a hakaretlerde bulunuyor. Hakaretler üzerine harekete geçen Adalet Partililer, milletvekilini kürsüdeyken hastanelik ediyorlar.

Dönemin meclis başkanı Ferruh Bozbeyli; mecliste görmeye alışkın olduğumuz, nezaketten yoksun, şiddete yol açan oturumu yönetiyor.

Yalnız Demokrat, kitabında bu anıyı anlatır, Ferruh Bozbeyli.

Bu anıya döneceğim ama kitapla ilgili en dikkat çeken başlıklardan biri hiç şüphesiz Süleyman Demirel’in mason olduğu iddiası…

Kitaba kulak kesilelim:

‘’Süleyman Demirel bir iş yaptı. Yaptığı iş şu: ’Kendisinin kayıtlı olduğu mason locasının başkanına değil de kayıtlı olmadığı bir mason locasının başkanına dilekçe verip ‘üyeleriniz arasında ismime rastlanıp rastlanmadığı hususunun dilekçeme ek olarak yazılmasını rica ederim.’ diyor.

Netice malum, ‘Listelerde Süleyman Demirel ismine rastlanmadı.’ yazılı kâğıt geldiği kongrede zafer Demirel’in oluyor.’’

Hastanelik edilen milletvekiliyle ilgiliFerruhBozbeyli anlatıyor: “Sonra bir baktım (bir yıl geçti veya geçmedi) bu milletvekilinin Adalet Partisine geçeceğiyle ilgili haberler çıkmaya başladı. Demirel’i aradım; … böyle böyle haberler var, tepki gösterelim.’’ dedim.

Demirel, ’Geçsin, iyi olur.’ dedi. Nasıl dersiniz, hadi sizi geçelim, Nazmiye Hanım’a ne laflar etti, dedim.

Demirel, ‘Boş ver, bizim partiye geçince biz de hasımlarımıza, muhaliflerimize karşı kullanırız.’

Ferruh Bozbeyli kitabında, “Siyasetin bir tarafı böyleydi; ama böyle olmaması gerekirdi” der.

O günden bugüne siyasette olmaması gereken lakin olan ve olağanlaşanne kadar çok hadise olmuştur.

Soldan sağa, sağdan sola kayanlar… Överken de yererken de ölçüyüyü kaçıranlar…

Her seçim döneminde parti değiştirmekte mahsur görmeyen kimliksiz, kişiliksiz, kapasitesiz birtakım siyasetçiler…

İktidardaki partiyle fikri ve zikri hiçbir bağı olmamasına rağmen her devirde güçlüden yana siyaset sahnesinde olanlar…

Seçim sonuçlarındaki değişim dönüşümü doğru tahlil etmek için meseleye bir de bu anıdan anlam çıkararak bakmak gerekmez mi?