Ne kadar da zavallıdırlar; zalim olanlar, hak ihlali yapanlar, ihmalkar davrananlar.

Öyle bir zulüm yapıyorlar ki, sanırsın bu dünyada ilelebet kalacaklar.

Hak ihlalleri ve ihmallerin gün gelir kendilerini bulabileceğini veyahut bu dünyada kendilerini bulmasa da hesap gününde bunun hesabını nasıl verebileceklerini düşünmezler mi acaba?

Öyle zannediyorum ki düşünmezler, düşünmüş olsalardı, bu kadar da haddi aşmazlardı.

Ne kadar da zavallıdırlar, dünyaya sinek kanadı kadar değer vermeyen bir yaratıcıya inandığını söyleyip de dünyaya tapanlar.

Ne kadar da zavallıdırlar, hal diliyle kal dili farklı olanlar.

Ne kadar da zavallıdırlar, elinden ve dilinden zarar görülenler.

Ne kadar da zavallıdırlar, haksızlık karşısında dilsiz şeytan rolünde olanlar.

Ne kadar da zavallıdırlar, ehad diyenlerin karşısında durup Esad’ın arkasında saf tutanlar ve ne kadar da zavallıdırlar birlik ve beraberliklerine kasteden Putin’i dost zannedip ülkesine düşman kesilenler.

Ne kadar da zavallıdırlar, muhacir kardeşine ensar olması gerekirken sırt çevirenler.

Ne kadar da zavallıdırlar, sürekli bir şikayet halinde olup da hiç dikili fidanı olmayanlar.

Ne kadar da zavallıdırlar, herkese şirin görünüp asıl şirinlik yapması gerekenlere suratsız olanlar.

Ne kadar da zavallıdırlar, kibre kapılıp kendini küçük dağların efendisi sananlar.

Ne mutlu o kişiye ki, gücün zulüm sebebi olduğu, haklının güce göre belirlendiği, mazlumun ve mağdurun nüfuzla paralel gittiği bir dünyada gücü olduğu halde zalim olmayan; şereflice bir yaşam için her şeyi elinin tersiyle itene. Ne mutlu o kişiye ki, insanlık şemsiyesi altında kalmayı becerebilene…

Ve zavallılık pozisyonuna düşmeyen herkese ne mutlu!